1969 yılında röportajı gerçekleştiren Annette Grant, önsözünde yazar hakkında şunları söylemiştir:
“Cheever, röportaj yapılması zor bir insan olarak bilinir. Eleştiriyi takip etmez, kitaplarını ve yayımlandıktan sonra öykülerini asla tekrar okumaz ve genellikle ayrıntılara girmekten kaçınır. İşi (özellikle bu araçlardan biri) hakkında konuşmayı sevmez. “) çünkü nereden geldiğine değil, nereye gittiğine bakmayı tercih ediyor. yapmak.”
Öte yandan Grant, Cheever’i sadece çocukluğundan, Hollywood’dan, okuma ve genel olarak edebiyat ve yazarlıktan değil, eserlerinden de konuşturmayı başarıyor…
Muhabir: Kitapları bitirdikten sonra bıraktığınızda nasıl hissediyorsunuz?
Neşeli.
psikolojik şok
“Bir kitabı bitirdikten sonra genellikle hasta bir şekilde bitkin düşerim. (…) Bullet Park’tan sonra o kadar da kötü değildim, bu romanda tam olarak istediğimi yaptım: üç kişilik bir ekip, kolay ve etkili bir üslup, çabalama. Bir adamın sevgili oğlunu yanarak ölmekten kurtarmak için.Herkes çalışmayı coşkuyla karşıladı ama Benjamin DeMott Times’da yer aldığında çiller gibi dağıldılar.Yapmak istediğiniz bir şey olduğunu varsayarsak, kaçınılmaz olarak psişik bir şok olarak gelir ve çok ciddiye al.”
Yazar için bir kitabı bitirmek
Cheever, bu zihinsel şokun üzerine kitaplarına geri dönmüyor. Bir kitabı bitirmek, onu hayatınızdan çıkarmakla neredeyse eşdeğerdir. Bunun nedeni kısmen, yazdıklarını yeniden okumayı kibir olarak görmesidir. Ama belki daha da değerli olan, geriye dönüp baktığınızda ölüm korkusudur.
“Renkimi gösteremiyorum”
Yazar şöyle devam ediyor:
“Çünkü rengimi hiç belli edemiyordum. Hava kararıyordu, yıl ölüyordu. Sorun teknik sorunlar değildi, önceden tahmin edilemeyen sorunlardı. Karakter havanın karardığını ve soğuduğunu fark ettiğinde, olması gerekiyordu. Yemin ederim gerçekten oldu. O hikayeyi bitirdikten sonra uzun bir süre karanlık ve karanlıktı. “Üşüdüm. Ondan sonra uzun bir süre başka bir hikaye bile yazmadım çünkü Bullet Park’a ondan sonra başladım. Bazen en kolay görünen öyküler, yazılması en zor olanlardır.”
“Kendi eserlerimi nadiren okurum”
“Üç gün, üç hafta, üç ay. Kendi yazılarımı nadiren okurum. Bana özellikle itici bir narsisizm biçimi gibi geliyor. Kendi konuşmalarınızın kasetlerini tekrar oynatmak. Omzunuzun üzerinden geriye dönüp baktığınız yolu görmek. Koştukça aldın. Bu yüzden sık sık yüzer, koşarız.”
Kitap sayfası için iletişim:
